Blog: ‘Is mijn hoogsensitieve zoon ook hoogbegaafd?’

Mijn naam is Karin Rutjes (34 jaar) en samen met mijn man Rendo en kids Demi (6) en Owen (5) wonen we in Hardenberg. Ik ben coach voor onder andere hoogsensitiviteit en ik voel een enorme passie meer openheid te geven over dit onderwerp. Dit doe ik door middel van blogs te schrijven, actief te zijn op Social Media, o.a. Instagram en Facebook. En ook op mij eigen website, www.karinrutjes.nl, deel ik van alles en ga ik verschillende online programma’s aanbieden naast persoonlijke coaching. Als HSP ben je niet anders, maar gewoon een beetje meer!

Als moeder voel je vaak wel aan wanneer er iets speelt bij je kind. Je moederinstinct speelt op en je voelt dat je er wat mee moet. Dat onze zoon hoogsensitief is dat weten we inmiddels. Maar ik begon steeds meer te twijfelen of dat wel het enige was waardoor hij zo kan worstelen met dingen. En vooral eigenlijk gewoon met het leven.

Laten testen

Onlangs hadden we gesprekken op school waarin we de emoties van Owen bespraken. Ik kon gelukkig aangeven dat het wel een stukje beter ging sinds ons laatste gesprek. Kreten als “wat ben ik ook dom, ik doe alles verkeerd en ik ben een stom rotkind” komen minder vaak voorbij. Die uitspraken zijn best heftig voor een 5 jarige vind ik.

Maar toch valt het leven hem ook niet makkelijk. Bij het consultatiebureau waar ik onlangs was voor een gesprek gaf ze aan hem zwaarmoedig te noemen en misschien is dat een goed woord. Ik weet het niet.

De leerkracht van Owen gaf aan dat het mogelijk is om hem te laten testen en een gesprek aan te gaan met de IB-er als we twijfelden of het alleen hoogsensitiviteit is waar hij mee worstelt. Dat zette me toch aan het denken. Ergens voelde ik ook die twijfel, en misschien de juf dus ook?

Hoogbegaafd

Ik vind het zo’n rotwoord. Ik zie daar altijd zo’n situatie voor me waarin ouders lopen op te scheppen omdat hun kind hoogbegaafd is. Terwijl het niet perse iets is om over op te scheppen. Natuurlijk hebben hoogbegaafde kinderen een hoger IQ en lopen ze over het algemeen voor. Maar er komen ook hele andere dingen naar voren en dat is dus bijvoorbeeld emotionele moeilijkheden bij deze kinderen.

Owen kan goed meekomen. Hij loopt met dingen voor in de klas, maar daarin is hij niet de enige. Waardoor ik aansloeg op hoogbegaafdheid, was onder andere iets wat mijn zusje zei. Zij was leerkracht, heeft nu een eigen kinderdagverblijf en doet allerlei coachingsopleidingen.

Ze gaf aan dat de mate waarin Owen dingen vraagt en zo intens veel wil weten over alles. De werking, de herkomst van dingen. Dat het signalen heeft van hoogbegaafdheid. Het gaat net een stukje verder dan gewoon nieuwsgierigheid.

Op een zondagmiddag ging ik zoeken op Google. Ik deed een minitestje, waarop hij wel hoog scoorde. En ik begon me te verdiepen in hoogbegaafdheid. En dan vooral het emotionele aspect en waarin ze vast kunnen lopen. En ik begon Owen te herkennen.

Niet alleen maar hoogsensitief

Al langer vond ik dat hoe hij reageerde op dingen niet perse alleen maar met hoogsensitiviteit te maken hebben. Kinderen die hoogsensitief zijn kunnen een laag zelfbeeld hebben en worstelen met onzekerheid etc.

Maar het voelde voor mij alsof hij worstelde met zwaardere dingen. Vragen als; “ik weet niet waarom ik zo verdrietig word als ik aan school denk of als ik heen moet” en de intensiteit waarmee hij het dinothema op dit moment beleefd in zijn klas. De namen van dino’s die hij allemaal met gemak uit zijn mond laat rollen.

“Hoe werken stoplichten, loopt er elektriciteit onder de grond door bij stoplichten, waarom weet iemand op de radio wat voor dag het is, zit daar dan iemand, waarvoor zijn die pedalen in de auto, wat doen die knopjes, waarvoor is dat lampje, wat zijn MB’s , wat betekent Wi-Fi, en het vermogen om alles tot in detail te analyseren.

Ook verwijst hij met zijn energie naar een batterij. De hele dag benoemt hij door getallen te gebruiken hoeveel energie hij nog heeft. Ik sta nu op zoveel procent. Dan kan ik dit en dit nog doen, maar dan is het leeg en moet ik uitrusten.

De strijd met het sociale aspect van het leven wat hij soms niet kan winnen. Wanneer hij op een zondagmiddag met zijn zus aan het buiten spelen is en zijn zus opeens een vriendinnetje tegen komt. Dan druipt hij af. Bij binnenkomst is hij dan overstuur. Door het onrechtvaardige van de situatie (wat uiteraard bij hoogsensitiviteit hoort). En door zijn eigen worsteling dat hij niet durft in te grijpen.

Hij durft niet te zeggen dat hij mee wil spelen. Wanneer ik aangeef dat hij er wat van mag zeggen gaat hij op zijn stepje terug naar de speeltuin. Maar even later is hij al weer terug. Met de vingers in zijn ogen, overstuur, tranen tegenhoudend. “Ik ben maar niet helemaal gegaan, in mijn hoofd dacht ik er aan dat als ik wat zou zeggen tegen Demi, ze misschien wel met haar vriendinnetje achter me aan zouden komen en mij van mijn step af zouden duwen”.

Dat zou zijn zus gelukkig nooit doen, maar de angst voor dat soort dingen zit heel diep. Hij benoemt elke dag de angst dat kinderen hem gaan slaan op het schoolplein. Terwijl dat niet daadwerkelijk gebeurt.

Emotioneel ondersteunen

Allemaal signalen die passen bij hoogsensitiviteit, maar toch gaat het net een tandje verder waardoor wij nu ook denken aan hoogbegaafdheid.

Wat er ook uit komt, we moeten het weten. We zien een 5 jarig jongetje worstelen met dingen die zouden hoeven en die niet zouden moeten. Het leven valt hem soms zwaar. Maar door zijn jonge leeftijd accepteert hij dit ook, omdat hij al niet anders weet.

Toch willen we het graag makkelijk voor hem maken. Dus doen we alles om er achter te komen wat er exact aan de hand is bij hem. Ik hoop dat jij dat ook doet als ouder. Dat je je niet laat leiden door oordelen of meningen van anderen, maar dat je je instinct volgt en doet wat voor jou als ouder goed voelt.