Blog: Ze lijken allemaal wel hoogsensitief!

Mijn naam is Karin Rutjes (34 jaar) en samen met mijn man Rendo en kids Demi (6) en Owen (5) wonen we in Hardenberg. Ik ben coach voor onder andere hoogsensitiviteit en ik voel een enorme passie meer openheid te geven over dit onderwerp. Dit doe ik door middel van blogs te schrijven, actief te zijn op Social Media, o.a. Instagram en Facebook. En ook op mij eigen website, www.karinrutjes.nl, deel ik van alles en ga ik verschillende online programma’s aanbieden naast persoonlijke coaching. Als HSP ben je niet anders, maar gewoon een beetje meer!

Storend toch? Jij als moeder zoekt elke dag in het doolhof van prikkels de beste route voor je kind en dan wordt hoogsensitiviteit steeds meer weg gezet als een hype. Jij twijfelt aan jezelf en aan je kind. Is hij of zij dan wel hoogsensitief? Is het niet toch wat anders? Want ja er lijken ook wel bijzonder veel kindjes hoogsensitief te zijn tegenwoordig…

Logisch!

Er zijn niet meer kinderen hoogsensitief. De aantallen blijven hetzelfde met voorheen. Maar komt hoogsensitiviteit steeds meer aan het licht? Zeker! En hoe zou dat ook niet kunnen. Vergelijk een gemiddelde groep 1 klas van nu met een groep 1 klas in de jaren ‘80/’90.

Waar een kind destijds nog de vrijheid had maar wat aan te rommelen in de klas. Lekker te spelen in de bouwhoek of in de poppenhoek, moet het nu bezig met de letterflat, klanken, rekenen en mogen ze eduactieve spelletjes doen op de tablet.

De overprikkeling komt op de leeftijd van 4 jaar al keihard binnen. En daarbij komt ook de twijfel van de kindjes zelf. Want als er iets wat veel hoogsensitieve kindjes doen is het twijfelen aan zichzelf. Het gevoel te hebben zich aan te moeten passen, of dingen niet goed genoeg te doen en vaak het gevoel hebben dat een leraar of ander kindje boos op ze is.

Maar hebben ze het nu niet makkelijker?

Het is in die zin makkelijker omdat er al iets meer over gesproken wordt. Het is ook makkelijker dat inmiddels daadwerkelijk meer bekend is over hoogsensitiviteit. Maar het is niet perse makkelijker door de enorme hoeveelheid prikkels die kinderen tegenwoordig te verwerken krijgen.

Niet voor niets balanceren er natuurlijk een grote hoeveelheid jongeren op het randje van een burn out of overspannen raken. Als zelfs niet hoogsensitieve jongeren dit al kan overkomen, bedenk je dan eens de situatie van hoogsensitieve jongeren die een veel intensere verwerking hebben.

Het ochtendritueel vol emoties

Waar je eerst denkt dat het makkelijker wordt met schoolgaande kinderen. Ze zijn zindelijk, geen luiers meer, geen flessen, denk ik nu soms dat het niet zo is. Wakker worden en dealen met emoties van twee kinderen die van dag tot dag variëren is soms best een uitdaging.

Wanneer ik nog op mijn zij lig met de slaapkamerdeur open, komt ons 5 jarige zoontje langs gestrompeld op weg naar de badkamer. “Mam, ik wil gewoon niet naar school. Het is allemaal zo druk, ik moet naar school, en dan naar zwemles en dat vind ik ook niet leuk. Ik ben gewoon veel te moe.”

En als je denkt dat het bij dat ene zinnetje blijft dan heb je het mis. Soms volgt er een dialoog van 10 minuten waarbij ik van minuut tot minuut uitleg hoe de dag gaat verlopen. Waarin ik mijn vertrouwen in hem uitspreek en aangeef dat het niet erg is dit allemaal te voelen, maar dat we wel even door moeten gaan omdat we anders te laat op school komen.

Kan het nooit “gewoon” gaan?

Onze dochter van bijna 7 leek wat school betreft de wat “stabielere” factor te zijn. Niet heel veel strubbelingen om te gaan en bij het nieuwe schooljaar in groep 4 stuiterde ze haar kamer uit op de eerste schooldag.

Inmiddels weet ze wat er van haar verwacht wordt. Inmiddels weet ze wie de nieuwe kinderen zijn in haar klas. En inmiddels weet ze dat ze bepaalde dingen best vermoeiend vindt en heeft ze de nodige ervaringen gehad met vooral de jongens in haar klas. Dit samen met 2x in de week naar acrogym, waarvan we al gelijk van 5 naar 4 uur zijn gegaan, na een enorme emotionele dag door oververmoeidheid, is allemaal best veel.

En soms slecht te overzien voor haar. En dat gaat tegenwoordig dus ook samen met veel emotie en het niet naar school willen in de ochtend. Bij het opstaan loopt ze snel naar de wc en daarna kruipt ze weer in bed. “Mam, ik wil bij jou blijven vandaag.”

Met een waslijst aan dialogen, situaties en voorvallen van de vorige dag die ze allemaal niet even positief beleefd en die door intense verwerking ook veel langer blijven hangen, snap ik dat het niet altijd even goed voelt in haar hoofdje.

Rekening houden met…

Ik hou dus echt rekening met het opstaan met hun emoties. Ik weet dat ik op een gegeven moment echt uit bed moet, enkel en alleen om de reden dat ik zo ruimte krijg en kan geven voor hun emoties.

Te laat komen en daardoor stress uitstralen naar hen werkt averechts. Beter kan alles op een zelfde manier gaan en in het zelfde tijdsbestek. Wanneer ze minder tijd hebben om bijvoorbeeld te ontbijten zorgt dat al voor grote onrust en zelfs tranen.

Rekening houden met kan ook je valkuil zijn. Je denkt soms alleen maar constant voor je kinderen aan. Hoe gaan ze op een bepaalde situatie reageren en wat kan ik doen om dat voor te zijn. Of wat kan ik doen om het allemaal zo soepel mogelijk te laten verlopen voor hen.

Of je bent geneigd misschien school, opvang, sportverenigingen te informeren over hun hoogsensitiviteit en over hoe zij alles beleven. Het liefst zou je willen dat iedereen rekening houdt met hen! Maar dat gaat niet.

Zo zit de wereld niet in elkaar. Hoewel ik absoluut van mening ben dat de maatschappij een stukje zachter mag worden en er meer ruimte mag komen voor onze gevoelens en emoties. Ben ik me er ook sterk van bewust dat niet alles te veranderen valt. En dat onze kinderen het wel moeten zien te redden in deze maatschappij.

Alles mag er zijn!

Ik vind dat alles er mag zijn. Elke emotie en elk gevoel. Ik vind dat hoogsensitiviteit er mag zijn. Maar ik vind ook dat een kind niet alleen maar hoogsensitief is. Het is een extraatje.

Een extraatje dat soms de nodige uitdagingen met zich meebrengt, maar ook een extraatje die een kind veel moois kan geven. Zoals het intens genieten van dingen, van de natuur, van dieren, van papa en mama.

Maar erkenning van je kind is het allerbelangrijkst voor het goed ontwikkelen van die hoogsensitieve eigenschap. Stop het niet weg. Benoem het. Wees er open over, leer ze alles over deze eigenschap zodat ze zichzelf leren begrijpen.

Hoogsensitieve moeder

En tegen jou als hoogsensitieve moeder wil ik graag zeggen dat jij er ook mag zijn. En als niet hoogsensitieve moeder van hoogsensitieve kinderen… jij mag er ook zijn. Het leven kan pittig genoeg zijn en het is niet noodzakelijk het voor jezelf nog moeilijker te maken. Wees mild naar jezelf, neem rust, laad op en koppel jezelf soms los van je kinderen en weet dat, ook al lijkt het soms zo, jij niet alleen bent.