Kyra Elgersma (21): Een jaar voor mijn zwangerschap werd ik onvruchtbaar verklaard, en begon ik met bloggen over infertiliteit, het traject waar wij in zaten en alles wat daarbij komt kijken. Door middel van mijn blogs probeer ik taboes te doorbreken en lotgenoten steun en herkenning te bieden! Wil je meer weten? Check mijn website en volg ons op Instagram voor dagelijkse updates.
In mijn vorige artikel hebben jullie gelezen hoe het allemaal begon. Wij kwamen er achter dat ik onvruchtbaar ben en begonnen met het meest spannende ooit: fertiliteitsbehandelingen. Wat zijn mijn kansen? En gaat het lukken? Hieronder lees je meer.
De timing was niet helemaal juist, toen ik mocht beginnen met de Clomid, gezien wij op vakantie zouden gaan. In overleg met het fertiliteitscentrum zou ik starten met de Provera om een menstruatie op te wekken en konden wij gewoon op vakantie. Wellicht zou dat juist wel goed doen!
Met een lading goede moed gingen wij op vakantie. Mijn Provera kuur was net geëindigd en ik werd ongesteld. Dat was al echt een feest, het is begonnen! Op dag drie, tevens ook onze derde vakantiedag, begon ik met de eerste ronde Clomid. Rete spannend, want bij thuiskomst hadden wij direct een echo. Zou het werken bij mij?
Ergens al wetende dat het niks is geworden, bleef ik mezelf voor de gek houden.
De vakantie was heerlijk, hoewel de Clomid al wel direct voor bijwerkingen zorgde. Omdat ik deze ronde maar 50mg slikte, viel het nog mee. Enkel wat stemmingswisselingen en enorme eetlust. Misselijk ben ik niet geweest! Daar was ik erg bang voor, maar die heeft zich gelukkig niet laten zien die ronde.
Al met al hebben we een leuke vakantie gehad, waarnaar we bij thuiskomst meteen in volle spanning zaten. De eerste follikelmeting, met klotsende oksels zat ik in de wachtkamer. Ergens al wetende dat het niks is geworden, bleef ik mezelf voor de gek houden. Iets met positief willen blijven.
Waarom was ik in hemelsnaam geboren als vrouw, terwijl ik niet eens eitjes groei of heb?
Helaas, geen eicel of überhaupt groei te bekennen. Hoppa, nieuw recept mee en we mogen de cyclus afbreken met een nieuwe Provera kuur. Man, wat zakte de wereld onder mijn voeten vandaan. Wat was ik teleurgesteld in mijn lichaam, dat stomme lichaam die maar niet meewerkte.
Waarom was ik in hemelsnaam geboren als vrouw, terwijl ik niet eens eitjes groei of heb? Ik vond het zo oneerlijk. De eerste tegenslag viel mij heel zwaar. Hier is Ezra, onze terrorpuppy, uit voortgekomen haha. Na dit verdriet hebben we de knoop doorgehakt om een puppy te halen. We twijfelde nog, maar het was voorbestemd. Onze lieve Ezra.
Ik werd zo’n ander persoon van de Clomid, en bij geen enkele reactie is dat gewoon niet vol te houden.
De tweede ronde viel mij al iets zwaarder, hier kreeg ik 100mg en de bijwerkingen werden erger. Zo kreeg ik last van hartkloppingen en steken. In combinatie met mijn hartafwijking was dat best zorgwekkend. Ook deze ronde liep uit op niks, en gezien mijn heftige reactie op de Clomid besloot de fertiliteitsarts dat we nog één ronde Clomid gaan doen, 150mg, en daarna overstappen op injecties.
De derde ronde had ik gelukkig geen hartklachten meer, maar de rest wel in dubbele mate. Ik werd zo’n ander persoon van de Clomid, en als het dan ook wat laat groeien is dat te overzien maar bij geen enkele reactie is dat gewoon niet vol te houden. Opgelucht dat ook deze ronde op niks uitliep en ik mocht overstappen. De injecties bieden vast meer rust in mijn lichaam!
Op den duur kreeg ik last van mijn buik, die vol zat met bloederige prik gaatjes en blauwe plekken.
En dat was ook zo. De eerste paar keer prikken was spannend, maar ik voelde er in principe niks van. En de bijwerkingen vielen ook reuze mee. Uiteraard had ik op den duur last van mijn buik, die vol zat met bloederige prik gaatjes en blauwe plekken.
Maar die nam ik allemaal voor lief, want ik voelde mij een stuk beter dan voorheen. Het spuiten werd steeds normaler, en ik raakte er aan gewend. We moesten wel om de dag naar het ziekenhuis voor een echo, en elke twee weken werd de dosering met een mini tikkeltje omhoog gegooid. De eerste weken was het nog behoorlijk rustig, dus de dosering werd een aantal keer omhoog gegooid. Hier begon het prikken wel steeds minder prettig te worden.
Er zaten weinig plekken op mijn buik die geen pijn deden.
Door de hoge dosering, kwam er ook steeds meer vloeistof bij. En gezien ik al maanden aan het prikken was, zaten er weinig plekken op mijn buik die geen pijn deden. De vloeistof begon te branden en ik was er wel een beetje klaar mee nu. Als ik nou gewoon eens een eitje had… dan wist ik dat er in ieder geval iéts vrouwelijks gebeurde.
Gelukkig werden mijn smeekbeden gehoord, want de dag die erop volgde was de mooiste dag van mijn leven. Ik had eindelijk een eitje. Deze moest nog even groeien, dus wij moesten de dag daarna weer voor een echo komen.
De derde keer was het eitje groot genoeg en mocht ik de Ovitrelle spuiten.
De derde keer was het eitje groot genoeg en mocht ik de Ovitrelle spuiten. Een flinke spuit, met een hele hoop vloeistof. Deze gaat vast heel veel pijn doen, dacht ik nog. Gelukkig viel het reuze mee, mijn man heeft de injectie gezet en ik voelde er niks van.
Naderhand kreeg ik enkel een hele vieze smaak in mijn mond die enige tijd heeft aangehouden, en de weken die volgde waren pittig. Mijn baarmoeder groeide veel te snel, en dat resulteerde zich in helse krampen en bandenpijn.
Hierover lezen jullie meer in mijn volgende blog: alles over mijn eerste trimester. Oprecht en eerlijk, want ik vind het zwanger zijn en alle kwaaltjes verschrikkelijk.