Taboemoeder: ‘Ik onderging een abortus zonder het mijn man te vertellen’

Selma (35): Ik zat in het laatste jaar van mijn doctoraal. Mijn carrière ging goed, ik had een lieve man met wie ik een jaar daarvoor was getrouwd en we woonden in een fijn apartement in het centrum van Rotterdam. Alle tijd die ik niet besteedde aan mijn proefschrift, bracht ik door met wijntjes drinken op ons balkon of fanatiek roeien.

Er was nog geen haar op mijn hoofd dat erover dacht om kinderen te krijgen. Zelfs een cactus kon ik amper in leven houden, laat staan een baby! Gelukkig zaten Roel en ik wat dat betreft goed op één lijn. Een huwelijksreis was er nog niet van gekomen, omdat ik te druk was met mijn promotie-onderzoek. We waren van plan om na de afronding van mijn PhD een doorreis door Zuid-Amerika te maken, iets waar we al jaren voor spaarden.

Ik was al ruim tien jaar aan de pil. Het was onmogelijk dat ik zwanger kon zijn.

Maar toen begon ik me ziek te voelen. Een griepje, dacht ik eerst nog, gewoon een griepje dat wat langer aanhield. Ik was misselijk, doodmoe en had continu hoofdpijn. Roel dacht dat ik misschien een beetje overspannen was door al het harde werk en stuurde me naar de dokter. Met tegenzin maakte ik een afspraak; het viel toch allemaal wel mee?

De huisarts vond het echter niet zo meevallen. Ze onderzocht me en werkte daarna een standaard vragenlijstje af. Eén van de vragen was of ik misschien zwanger kon zijn. Nog voor ze haar zin had afgemaakt, schudde ik al nee. Ik was immers al ruim tien jaar aan de pil. Het was onmogelijk dat ik zwanger was.

Direct na het bezoek aan de huisarts maakte ik een afspraak bij een abortuskliniek.

Ik werd doorverwezen om bloed te laten prikken. In dit onderzoek werden allerlei dingen gemeten, zoals mijn nier- en leverfuncties, mijn bloedsuiker en ook, voor de zekerheid, mijn hCg-niveau. Veel zorgen maakte ik me niet. Totdat de telefoon ging en de dokter vroeg of ik even langs wilde komen.

Het bleek dat ik al negen weken in verwachting was. Wat er precies mis is gegaan weet ik nog altijd niet. Ik heb nooit een dag overgeslagen en ik heb geen buikgriep gehad of antibiotica gebruikt in de periode waarin ik zwanger moet zijn geworden. Eén ding wist ik wel: ik wilde dit kind niet. Direct na het bezoek aan de huisarts maakte ik een afspraak bij een abortuskliniek.

Op de uitgerekende datum van mijn kindje eet ik elk jaar met een vriendin een taartje. Dan kan ik mijn hart luchten.

Twee weken later onderging ik de ingreep. Mijn man wist van niks. Ik heb gedurende die weken non-stop getwijfeld, maar ik was te bang hem pijn te doen. Hij zou hebben geprobeerd me om te praten, me te overtuigen om er toch voor te gaan. En dat wilde ik echt niet. Dus hield ik de zwangerschap en de abortus geheim.

Nog altijd heb ik Roel niet verteld dat ik ons kindje heb laten weghalen. Ik voel me vaak schuldig en ik heb veel moeite gehad om het in mijn eentje te verwerken. Gelukkig heb ik een goede vriendin met wie ik er wel over kan praten. Op de uitgerekende datum van mijn kindje ga ik elk jaar met haar een taartje eten, zodat ik even mijn hart kan luchten.

Bij thuiskomst bleek ik opnieuw zwanger te zijn.

De reis door Zuid-Amerika hebben we iets meer dan twee jaar na de abortus gemaakt. Het was fantastisch. Alles was precies zoals we het ons hadden voorgesteld. Bij thuiskomst bleek ik opnieuw zwanger te zijn. Deze keer was het wel de bedoeling, en ik kon niet wachten het nieuws met Roel te delen.

Onze dochter is nu bijna 1 jaar oud. Ik ben dolgelukkig met haar en ons gezin. Soms knaagt het aan me dat ze eigenlijk het jongere zusje is van een kind dat er nooit geweest is. Dat ik dat niet met mijn man kan delen is heel moeilijk. Ik denk dat ik altijd zal blijven twijfelen aan mijn beslissing, maar ik probeer te genieten van wat ik nu heb. Als ik het kindje toen had laten komen, had ik niet het gelukkige leven gehad dat ik nu heb. Het is goed zo.

Heb jij ook een geheim en wil je dit – anoniem – delen met de lezers van fabmama.nl? Mail je verhaal dan naar webredactie@fabmama.nl.    |    Nooit meer iets missen? Abonneer je nu op ons magazine!