Taboemoeder: ‘Ik heb een hekel aan de dochter van mijn beste vriendin’

Sara (33): Mijn beste vriendin Lauren en ik kennen elkaar al sinds groep 7. Door een verhuizing naar de andere kant van het land kwam ik bij haar in de klas. Van tevoren was ik heel nerveus voor mijn eerste schooldag, maar Lauren stelde me direct gerust. Sindsdien zijn we onafscheidelijk.

We doorliepen samen de middelbare school en de puberteit, en hielden contact toen we voor onze studie in andere steden gingen wonen. We waren getuige bij elkaars huwelijk en ik benoemde haar vanzelfsprekend tot peetmoeder van mijn zoon, toen die zeven jaar geleden geboren werd. Toen zij een maand later zwanger bleek van een meisje, maakten we al snel flauwe grapjes over een mogelijk huwelijk. Eindelijk echt familie, grapten we nog.

Kijkt mijn zoontje lief naar een paar rondwandelende mieren, dan stampt zij ze dood.

Maar nu haar dochter bijna zes is, heb ik toch mijn bedenkingen. Het is een schattig meisje om te zien, maar vanbinnen is het een klein kreng. Al vanaf de eerste keer dat mijn zoon en haar dochter met elkaar speelden, is het hommeles.

Mijn zoon probeerde lief samen met zijn autootjes te rijden, maar zij wilde alleen maar op hem inbeuken met haar vuisten. En zo gaat het sindsdien altijd. Kijkt mijn zoontje lief naar een paar rondwandelende mieren, dan stampt zij ze dood. Heeft hij een mooie tekening, krast zij er gauw doorheen.

Haar psychopatische gedrag betekent dus eigenlijk dat ze heel gevoelig is. Vanbinnen. Ofzo.

Het breekt mijn hart om te zien hoe beteuterd mijn jochie kijkt als zij weer een van zijn speeltjes expres kapot heeft gemaakt. Ook tegen volwassenen is ze niet bepaald aardig. Ze moet altijd haar zin krijgen, anders zet ze het direct op een doordringend krijsen. Zelfs fysiek geweld tegen haar eigen ouders schuwt ze niet: mijn vriendin zit regelmatig onder de schrammen van haar dochters nagels.

Lauren heeft voor al het gedrag wel een verklaring. Eerst was het een ‘sterk eigen willetje’, toen kwam de peuterpuberteit voorbij en inmiddels is ze tot de conclusie gekomen dat haar engeltje gewoon hoogsensitief is, en daarom moeilijk met prikkels om kan gaan. Haar psychopatische gedrag betekent dus eigenlijk dat ze heel gevoelig is. Vanbinnen. Ofzo.

Een eventueel huwelijk tussen die twee, dat zie ik er in ieder geval niet meer van komen.

Over een ding ben ik het wel mijn vriendin eens: er is duidelijk iets mis met haar kind. Maar ga dat maar eens uitleggen, zelfs als je elkaar inmiddels al ruim 20 jaar kent. Als zij zoiets over mijn zoon zou zeggen, zou ik het haar immers ook niet in dank afnemen. Ik wil onze vriendschap niet kwijt, dus houd ik mijn mond.

Hopelijk heeft ze gelijk en groeit haar duivelskind over een paar jaar uit tot een heel gevoelig, zachtaardig meisje. Misschien begrijp ik haar inderdaad gewoon niet. Tot die tijd laat ik haar niet meer alleen met mijn zoontje. Een eventueel huwelijk tussen die twee, dat zie ik er in ieder geval niet meer van komen.

Heb jij een geheim dat je anoniem met de lezers van fabulous mama wil delen? Mail jouw verhaal naar webredactie@fabmama.nl, en wie weet lees je het binnenkort terug op onze site!

Meer fabulous mama? Bekijk hier onze voordelige abonnementen!