Taboemoeder: ‘Ik erger mij aan de kinderen van mijn nieuwe partner’

Eva (38): Vlak na mijn scheiding ontmoette ik mijn nieuwe partner. Een fantastische man die mij weer laat genieten van het leven. Al vrij snel besloten we om samen te gaan wonen. Hij kwam ook net uit een relatie en was nog op zoek naar een woning.

Met mijn ex heb ik een dochter van 6. Ze gaat om het weekend naar haar vader en de rest van de tijd is ze bij ons thuis. Mijn nieuwe liefde en mijn dochter zijn 4 handen op 1 buik. Al vanaf het begin zijn ze dol op elkaar. Mijn nieuwe partner heeft een dochter van 7 en een zoon van 4 uit zijn eerdere relatie. Zij wonen bij hun moeder, maar komen regelmatig bij ons logeren. Heel gezellig, zo’n huis vol. Tenminste, dat zou je denken…

Een groot gezin is waar ik altijd van gedroomd heb. Toch zit me iets dwars. Ik vind zijn kinderen helemaal niet leuk. Dat ik niet van ze hou zoals van mijn eigen dochter kan ik me nog wel voorstellen. Maar ik kan mijn partner zijn kinderen gewoon niet uitstaan. Ik erger me aan alles wat ze doen, en zie er tegenop als ze komen logeren.

De manier waarop hij zijn kinderen opvoedt verschilt met mijn aanpak bij mijn dochter. Ik vind het belangrijk dat mijn dochter beleefd en sociaal is. Zo wil ik dat ze iedereen begroet als we binnenkomen op een verjaardag en moet ze ‘dank je wel’ zeggen als ze iets krijgt van iemand.

Mijn nieuwe vriend en zijn ex hechten hier wat minder waarde aan. Ik schaam mij gewoon als ze een plakje worst bij de slager krijgen en er zonder bedankje mee weglopen. Of als we op een familieverjaardag aankomen en ze meteen naar boven rennen om te spelen. Of als ze uitgebreid in hun neus peuteren en boeren laten waar iedereen bij is.

Opruimen is ook een ding. Ik heb mijn dochter geleerd dat ze haar speelgoed moet opruimen als ze klaar is met spelen. Ik ben altijd bereid om haar te helpen, maar ze weet heel goed dat ik het niet vóór haar zou doen. Zijn kinderen laten daarentegen alles liggen, en als ik er wat van zeg, lachen ze me gewoon uit. Uiteindelijk ben ik degene die het opruimt, omdat ik niet kan leven in de troep die zij maken.

Al meerdere keren heb ik geprobeerd om het gesprek aan te gaan met mijn partner. Op een subtiele manier leg ik uit hoe ik over zijn manier van opvoeden denk en dat deze lijnrecht tegenover mijn ideeën staat.

Daarnaast vind ik het voor mijn dochter oneerlijk, omdat zij van mij dingen moet doen terwijl zijn kinderen dat niet hoeven. Hij mompelt iedere keer alleen maar dat hij erop zal letten, maar er is tot nu toe nog niets veranderd.

Hoe erg het gedrag van zijn kinderen mij ook dwars zit, ik wil mijn nieuwe partner niet kwijt. Ik ben gek op hem en hij is een verrijking in mijn leven. Het liefst wil ik dat zijn kinderen niet meer bij ons thuiskomen, maar dat kan ik natuurlijk niet eisen.

Ik zou het vreselijk vinden als hij zo over mijn dochter dacht. Toch is het gevoel bij zijn kinderen er niet, hoe erg ik ook mijn best doe.

Tegenwoordig probeer ik andere ‘plannen’ te maken als zijn kinderen er zijn. Eindelijk met een vriendin afspreken of wat moeder-dochter-tijd. Het is misschien oneerlijk, maar zolang zijn kinderen zich niet normaal kunnen gedragen, probeer ik het huis te ontvluchten.

Heb jij een groot geheim dat je met niemand kan delen omdat het taboe is? Maar wil je het toch aan iemand kwijt. Mail ons dan op redactie@fabulousmama.nl, en misschien zie je jouw verhaal binnenkort (anoniem) op onze site of in het magazine!

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.