Taboemoeder: ‘Mijn kinderen eten voornamelijk magnetronmaaltijden’

Cindy (31): Ik ben een alleenstaande moeder van twee lieve kinderen. Hun vader en ik zijn op een nogal vervelende manier uit elkaar gegaan, en ik heb de volledige voogdij gekregen. Hij is verhuisd naar de andere kant van het land en komt alleen langs als een van de kleintjes jarig is. Verder hebben we geen contact.

Al sinds ik klaar ben met de middelbare school heb ik een zware baan in de thuiszorg. Het is ontzettend dankbaar werk, maar aan het eind van de dag ben ik helemaal gesloopt. Niet alleen van het fysieke aspect, maar ook emotioneel door de eenzaamheid en ellende die ik regelmatig aantref bij mijn cliënten.

Soms sluit ik mezelf ‘s avonds een uur lang op in de badkamer om te huilen.

Fulltime werken en twee kinderen opvoeden, allebei onder de vijf jaar oud, valt me soms best zwaar. Natuurlijk houd ik met hart en ziel van mijn schatjes. Ze zijn het licht in mijn leven en ik heb alles voor ze over. Maar ik kan niet ontkennen dat er soms momenten zijn waarop ik het allemaal even niet meer weet.

Soms sluit ik mezelf ‘s avonds een uur lang op in de badkamer om te huilen. Daarna ga ik weer door met mijn leven. Het is niet ideaal, maar ik ben het gewend. Mijn ouders zijn er niet meer en door mijn drukke leven heb ik weinig sociale contacten. Daardoor komt alles op mij neer. Zo is het altijd geweest en ik kan het aan.

Als het aan mijn kinderen zou liggen, namen we een abonnement op de snackbar en aten ze nooit meer iets groens.

Over het algemeen vind ik dat het me goed afgaat. Het huis is schoon, de kinderen hebben kleren en speelgoed en gaan naar een fijn kinderdagverblijf. Ze zijn welopgevoed, zindelijk en praten heel goed voor hun leeftijd. Het consultatiebureau is altijd tevreden en ze zijn bijna nooit ziek.

Het enige dat ik laat versloffen, is koken. Het kost zoveel tijd, en als ik het een keer doe, wordt er vooral geklaagd dat het niet lekker is. Als het aan mijn kinderen zou liggen, namen we een abonnement op de snackbar en aten ze nooit meer iets groens. En eerlijk gezegd heb ik de energie er niet voor om iedere avond met ze in discussie te gaan.

Ter compensatie haal ik bij mijn wekelijkse boodschappen gigantisch veel fruit en snoeptomaatjes.

En dus eten we bijna elke avond ‘makkelijk’. Meestal probeer ik een kant-en-klare magnetronmaaltijd uit de vriezer te plukken, omdat daar in ieder geval nog iets van groente in zit. Maar eerlijk gezegd komen we ook wel erg regelmatig bij de snackbar of de pizzaboer.

Ter compensatie haal ik bij mijn wekelijkse boodschappen gigantisch veel fruit en snoeptomaatjes. Bovendien sta ik erop dat mijn kids elke ochtend een multivitamine naar binnen werken. Hopelijk krijgen ze op die manier toch voldoende voedingsstoffen binnen om te compenseren voor het magere aanbod tijdens het avondeten.

Als puntje bij paaltje komt, vind ik het na een lange dag gewoon te veel werk om aardappels te schillen en boven een hete pan te sloven.

Tot nu toe lijken de kinderen er niet onder te lijden. Ze hebben geen overgewicht, voldoende energie en ze zijn zelden echt ziek. Toch voel ik me een beetje schuldig. Soms mogen ze bij de buurvrouw eten, en daar krijgen ze dan heerlijke versbereide maaltijden vol groenten en gezonde bouwstoffen.

Ze vinden het heerlijk, en vragen soms zelfs of we thuis ook een keer gestoomde broccoli of boerenkoolstamppot kunnen eten. Maar als puntje bij paaltje komt, vind ik het na een lange dag gewoon te veel werk om aardappels te schillen en boven een hete pan te sloven. Hopelijk blijven ze gezond en heeft mijn gebrekkige kookkunst geen permanente gevolgen voor ze.