Search

Kies nu voor een abonnement met korting

Search
Close this search box.
Jonge moeder is depressief

Wanneer de wolk niet roze is, maar zwart

Saskia kampte tijdens en na haar zwangerschap met een depressie. Ze deelt graag haar verhaal, om moeders die hetzelfde meemaken een hart onder de riem te steken en hen te laten weten dat zij niet de enigen zijn.

Ik wil graag mijn verhaal met jullie delen. Overal hoor je altijd maar over de grote roze wolk als je bent bevallen, maar deze zou je bij mij eerder een grote zwarte wolk kunnen noemen. Ik vind het jammer dat er weinig bekend is over de problematiek die ook kan ontstaan na de bevalling en wil graag mijn ervaring met mensen delen, om de andere kant ook te laten zien.

Met 15 weken hebben we een geslachtsbepaling gedaan: een meisje! We waren ontzettend blij.

Op 25 januari 2019 ben ik bevallen van een kerngezonde dochter. Ik heb een heel zware zwangerschap gehad. Mijn vorige zwangerschap was uitgelopen op een miskraam en vanaf het begin is het daarom al erg spannend geweest. Gelukkig waren al onze controles vanaf het begin af aan heel erg goed. Met 15 weken hebben we een geslachtsbepaling gedaan: een meisje! We waren ontzettend blij.

Ik was rond de 20 weken zwanger toen ik merkte dat het psychisch minder begon te gaan met mijzelf. Ik heb een verleden met psychische stoornissen. Daarom heb ik me aangemeld voor het Kwetsbare zwangeren traject in het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht. Hier kwam elke week een groepje zwangeren met psychische problemen bijeen. Ik vond hier erkenning en had goede gesprekken. Hier was ik blij mee, want ik vond het belangrijk zo min mogelijk stress te ervaren. Zo kon ik schadelijke effecten op het kleine mensje in mijn buik voorkomen.

Rond 27 weken merkte ik dat het heerlijke getrappel in mijn buik steeds minder werd. Ik heb toen het ziekenhuis gebeld en mocht gelijk langskomen voor een CTG. Die was gelukkig goed, maar ik voelde nog altijd minder leven in mijn buik. Ik ben toen heel veel in het ziekenhuis geweest, heb extra echo’s gehad, hartfilmpjes en dergelijke. Ik ben zelfs nog een nacht opgenomen geweest om extra controles uit te kunnen voeren. Alle controles waren echter altijd goed, dus ik kreeg een CTG-apparaat mee. Zo kon ik elke ochtend thuis de hartslag van mijn kindje meten.

Het voelde voor mij alsof het nooit goed zou komen en ze nooit gezond geboren zou worden.

Het was mentaal een ontzettend moeilijke tijd voor mij. Daarom is besloten om met 38 weken een inleiding te starten. Ik was inmiddels zo aan het doemdenken, dat ik niet meer haar kamertje in durfde te gaan. Het voelde voor mij alsof het nooit goed zou komen en ze nooit gezond geboren zou worden. Ik wilde er met niemand meer over praten, ik wilde me absoluut niet teveel aan haar hechten omdat het verlies dan des te groter zou zijn.

Op 24 januari is de bevalling opgewekt door middel van een ballon. Op 25 januari is mijn meisje kerngezond geboren. We zijn een nachtje in het ziekenhuis gebleven en de volgende dag naar huis gegaan. De kraamverzorgster was er al snel, een superlieve vrouw die ons heel goed hielp met alles. Met geduld en veel passie deed zij haar werk.

Ik had net het grootste geluk op de wereld gehad, ik moest hier toch blij mee zijn?

Met mij ging het snel bergafwaarts. De gebroken nachten, alle geluidjes die mijn dochtertje maakte, de onzekerheid die het geven van borstvoeding met zich mee bracht: ik kon het allemaal slecht hebben. Ik sliep op een gegeven moment helemaal niet meer en raakte in paniek als ik mijn bed maar zag. Ik vroeg mij af waarom ik in hemelsnaam een baby had gewild en hoe ik dit moest gaan doen. Dit kon ik toch niet? Ik had net het grootste geluk op de wereld gehad, ik moest hier toch blij mee zijn? In plaats daarvan voelde ik mij steeds slechter en dacht ik regelmatig: ‘van mij hoeft het niet meer.’

Na een week ging het zo slecht met mij, dat ik met spoed een afspraak kreeg op de psychiatrie afdeling van het ASZ. Ik ben toen opgenomen en heb vier nachten zware slaapmedicatie gekregen. Daarna werd bekeken of alleen het slapen een probleem was. Ook stopte ik met borstvoeding geven. Dit bleek echter niet het probleem te zijn en er werd over gegaan naar de volgende stap: opname met mijn kleine meid. Dit kon echter pas vanaf 6 weken in het ASZ. Daarom werd er een plek voor mij geregeld in het Erasmus MC op de Babykamer. Dit is een speciale afdeling die hoort bij de psychiatrie. Hier staan vijf babybedjes, voor baby’s van 0 tot 6 maanden oud waarvan de moeders psychische problemen hebben.

Soms sliep ik weer hele nachten niet en lag ik alleen maar te piekeren.

Ik leerde onder begeleiding om te gaan met mijn dochter: hoe niet in paniek te raken als zij begon te huilen, leren omgaan met alle verschillende handelingen en hoe ik mijn kindje kon ‘inbouwen’ in mijn leven. Eigenlijk een soort heel intensieve kraamzorg. Samen met vier andere moeders zat ik hier het grootste deel van de dag. Ik had een gedeelde kamer op de afdeling psychiatrie en mocht geen nachtvoedingen geven. Dit werd door de verpleging gedaan. Het idee hierachter is dat je als moeder tot rust kan komen en bij kan tanken. Zo kon ik energie opbouwen voor als het tijd was om naar huis te gaan.

Ik heb hier ontzettend veel geleerd over hoe het leven is met een baby. Ik zag hier ook wat oudere baby’s en hoe leuk het was als ze wat meer konden. Ondertussen moest ik afbouwen met de slaapmedicatie. Het gaf mij ontzettend veel paniek om naar bed te gaan. Soms sliep ik weer hele nachten niet en lag ik alleen maar te piekeren.

Na vijf weken in het Erasmus MC ben ik over gegaan naar het ASZ. Hier had mijn dochtertje haar eigen kamer en ook hier deed de verpleging de nachtvoeding. Ik sliep op een aparte kamer en overdag zorgde ik zoveel mogelijk zelf voor haar. Er waren hier geen andere moeders. Wat het voor ons erg moeilijk maakte, was dat mijn dochter erg gevoelige darmen bleek te hebben en dus veel huilde. Ik was vaak radeloos en had veel paniekaanvallen. Uiteindelijk ben ik na vijf weken in het ASZ op 19 april naar huis gegaan. Mijn dochtertje was toen 12 weken oud. Ik was inmiddels al elf weken opgenomen en vond het erg spannend om naar huis te gaan. Ik heb nog een tijdje hulp gehad van mijn ouders en schoonouders omdat mijn man onregelmatig werkt.

Uiteindelijk bleek mijn dochter ook nog eens koemelkallergie te hebben en moesten wij voor een aardbeienvlek op haar oog, weer onder behandeling in het Sophia (het kinderziekenhuis van het Erasmus). Ik ben begonnen met een behandeling bij de psycholoog, die goed aanslaat.

Mijn hart smelt als ze lekker tegen me zit te brabbelen.

Het is nu bijna een jaar later en ik voel me onwijs trots als ik haar aan iemand laat zien. Mijn hart smelt als ze lekker tegen me zit te brabbelen. Ik ben er nog lang niet, de paniek blijft een deel van mij, maar hier werk ik hard aan. Ik heb van tevoren altijd bedacht dat ik het niet makkelijk zou krijgen in verband met mijn verleden, maar dat ik dit zou doormaken had ik nooit verwacht. Gelukkig heb ik heel veel lieve mensen om mij heen en is ons dochtertje gezond. Dat is het allerbelangrijkste wat er is!

cover fab mam 1 2024

Shop losse edities

Bestel Fabulous Mama en krijg hem gratis thuisbezorgd!

ALLEEN VOOR NIEUWE ABONNEES​

Ontvang 6x Fabulous Mama op de deurmat én een persoonlijk cadeau naar keuze.